ผู้มีหัวใจที่งดงามได้กล่าวไว้ว่า
เอาความรักออกมาแบ่งปันให้กันเถิดหนา
แถดพล้วเราจะมีความสุข
มีแต่ความพึงพอใจ
ไม่มีอะไรเทียบได้
ความรัก เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มาช้านาน และมนุษย์ทุกคน ล้วนมีความรักอยู่ภายในใจ ไม่มากก็น้อย ความรักได้ผ่านเข้าออกดวงใจของเรานับตั้งแต่แรกเกิด เมื่อได้ลืมตามาดูโลก พบกับพ่อ แม่ ผู้ให้ความอบอุ่น เลี้ยงดูอย่างทะนุถนอม ตามด้วยญาติ พี่น้อง ผู้มีสายเลือดชิดใกล้ ต่อเมื่อเติบใหญ่ขึ้น จึงได้รู้จักกับเพื่อน ทั้งหญิงและชาย วัยเดียวกัน หรือต่างวัย ความรักก็เริ่มแตกกิ่งก้านสาขาออกไป จนกระทั่งได้พบคนที่ถูกอกถูกใจ หวังให้มาเป็นคู่ชีวิต ความรักได้งอกงามไปในอีกรูปแบบหนึ่ง เมื่อตกลงใช้ชีวิตร่วมกันจนกระทั่งมีบุตร ความรักในบุตร ก็เป็นอีกฤดูกาลหนึ่งของชีวิต จนกระทั่งย่างเข้าสู่วัยชรา ความรักประสาวัยรุ่น ที่คึกคะนองได้อันตรธานไป แปรเปลี่ยนเป็นความรักความห่วงใยในบุตรหลาน และบริวารตามอย่างผู้สูงอายุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น